اطاعت از خدا برای زندگی پیروزمندانه
پيروزی در زندگی مسيحی از درون ما منشأ نمی گيرد. ما با توانايی ها و امكانات خويش قادر نيستيم با زندگی های خود خدا را خوشنود سازيم. اين فيض خداست كه ما را قادر می سازد تا مطابق اراده او زندگی كنيم . زندگی های ما بر ايمان به خدا و نه بر ايمان به خود بنا شده است و اين وابستگی مطلق ما را به خدا نشان می دهد. بين ايمان و اطاعت ارتباط خاصی وجود دارد. هر دو در رابطه با اراده می باشند. ايمان، انتخابی ارادی است در حالی كه اطاعت، نتيجه عملی اين انتخاب است
عيسی افرادی را كه به او محبت می ورزند اين گونه توصيف می كند، "هر كه احكام مرا دارد و آنها را حفظ كند، آن است كه مرا محبت می نمايد" (يوحنا 21:14).آسان است كه بگوييم ، عيسی را محبت می كنيم ولی صحت گفته ما در اطاعتمان از او آشكار می گردد. می توان در مورد محبت سرود خوانده او را پرستش كرد ولی اگر از كلام او اطاعت نكنيم همه اين كارها مراسم و تشريفات مذهبی بيش نخواهد بود. محبت به خدا در اطاعت از او است. مفهوم اطاعت فراتر از اظهار عشق و محبت است . اطاعت اين است كه از طريق اعمالمان به كسی نشان دهيم كه دوستش داريم
اگر من يك گله دار بودم و می خواستم برای نگهداری گله حصاری بسازم ، پسرم می توانست محبتش را با گفتن اين عبارت نشان دهد، "بابا ، می خواهم در ساختن حصار به تو كمك كنم". اگر او به من می گفت كه "بابا، دوستت دارم" ، اين نيز مرا شاد می كرد و اهميت خاصی برايم داشت، ولی اگر يك قدم فراتر رفته و می گفت، "بابا، دوستت دارم و به همين دليل می خواهم جداً دست به كار شده، به تو در ساختن حصار كمك كنم" اين عبارت به نحو احسن محبت او را به من نشان می داد
عيسی احكام خود را به ما داده است و طريق زندگی مسيحی، اطاعت از آنها است. نكته جالب اين است كه وقتی از كلام خدا اطاعت می كنيم خدا ظاهر شده، خود را بر ما مكشوف می سازد. به عبارتی ديگر اطاعت، شناخت خدا را به دنبال داشته و شناخت خدا سبب پيروزی می گردد. اين مانند چرخه ای است كه هر چه بيشتر از كلام خدا اطاعت كنيم، بيشتر قادر به داشتن زندگی پيروزمندانه خواهيم بود
عكس آن نيز صادق است. هر گاه از خدا نافرمانی كنيم، رابطه ما با او از بين می رود. اگر به اين نااطاعتی در زندگی خود ادامه دهيم، به طور عميق و عميق تر در منجلاب گناه فرو خواهيم رفت و رفته رفته داشتن يك زندگی پيروزمندانه مسيحی، برای ما سخت تر خواهد شد. ما در قلبهای خود دارای دژها و قلعه های روحانی می باشيم. شيطان می تواند از تك تك نااطاعتی های ما چون آجرهايی استفاده كرده و توسط آنها در قلب ما قلعه و پايگاهی برای خود بسازد. عاقبت در می يابيم كه اسير اميال نفسانی و گناهان مخفی شده ايم و زندگی روحانی ما با شكست مواجه می شود
فقط يك راه برای رهايی از اين زندانی كه در زندگی مان ساخته شده است وجود دارد. بايد آجر به آجر پايگاه و قلعه شيطان را فرو ريخت. هر چقدر در اطاعت از خدا پيش رويم،به همان نسبت نور و ظفر الهی وارد زندگی هايمان می گردد. با ديدن شكست های لحظه ای و گذرا نبايد دلسرد شد. خدا دستور العمل های مشخصی را داده است. او می گويد، "اگر به گناهان خود اعتراف كنيم او امين و عادل است تا گناهان ما را بيامرزد و ما را از هر ناراستی پاك سازد" ( اول يوحنا 9:1). هر گاه خطاهای خود را پذیرفته ،از آنها روگردان شويم خدا ما را بخشيده نجات می دهد و قادر می سازد تا دوباره با او راه رويم
زندگی مسيحی ما نيز همین گونه است. اگر چه شكست بخشی از آن را تشكيل می دهد ولی هرگز فراموش نكنيد كه خدا با ما است و به ياری ما می شتابد. او مشتاق است كه ما با موفقيت قدم زنيم. او نزد ما ايستاده می گويد، "برخيز ، تو قادری كه آن را انجام دهی". او دست خود را به سوی ما دراز كرده و ما را بلند می كند و می گويد "حال، قدم بعدی را بردار." هر چه بيشتر تلاش كنيم، موفقيت بيشتری كسب خواهيم كرد. طولی نمی كشد كه راه رفتن مظفرانه در زندگی ايمانيمان امری طبيعی شده ، معيار زندگی ما خواهد شد. شايد به اين دليل سراينده ای در سرودی روحانی نوشته است، "توكل كن و اطاعت نما، زيرا تنها راه شاد بودن در مسيح توكل و اطاعت است
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر